Social Media was voor mij ooit, wat de naam al aangeeft, een medium om sociaal actief te kunnen zijn. Om oude bekenden op te sporen en om vanaf de zijlijn te kijken naar de levens van dierbaren.
Echter, ergens onderweg, heb ik een afslag gemist en bleek Facebook hèt medium te zijn geworden om reclame te maken voor dat waar je goed in bent.
Na de aanvankelijke ergernis (‘hier ook al!’), zette ook de softe sector schoorvoetend de eerste stappen in de wereld van de flitsende en doorgaans vluchtige reclame. Dat inmiddels de grote groep jongeren en jong volwassenen het platvorm (wijselijk?) verlaten heeft ten spijt.
Vanaf deze plaats zou ik ook reclame willen maken. Niet voor mezelf of voor iets waar ik goed in ben, maar voor iets veel belangrijkers: De Stilte.
Onlangs heb ik het geluk gehad dat ik op één dag een prachtige expositie mocht bezoeken èn een indrukwekkende dansvoorstelling bijwoonde.
Ik heb de tijd en de rust gehad om te mijmeren in de trein. Ik heb (live!) oude en onbekenden ontmoet en ik heb genoten van het bruisende Rotterdam.
Ergens op die dag bevond ik me in een heel klein eethuisje op het Noordereiland.
Licht, houten meubilair, grote, houten toonbank met mooi uitgestalde hapjes. Vriendelijke mevrouw. Enkele gasten aan een kopje koffie en een krantje, een klant die Baklava komt kopen.
Ik bestel koffie.
Nadat ik, uit gewoonte, de kaart bestudeerd heb, realiseer ik me dat het stil is. Enkele adembewegingen doen mij beseffen dat het dit is wat mij bij binnenkomst opviel.
Ik reageer niet op de neiging mijn telefoon te pakken. Niet op de krant die mij aankijkt vanaf de tafel.
Ik zit, kijk, ruik en proef. Ik voel de temperatuur aan mijn handen, in mijn mond en in mijn slokdarm. Dankbaar dat de vriendelijke mevrouw, in ieder geval op dit moment, gekozen heeft voor stilte in Fadi’s.
Als ik midden in de nacht Rotterdam verlaat en in de stiltecoupé een uitgelaten groep jongeren tref, wordt het weer stil in mij en ik glimlach.
Annemieke van Duinhoven, trainer bij Mindfulness-Rotterdam en Hart voor Gezondheid
